Smart contract یا قرار داد هوشمند ، نوعی قرار داد خودکار است که شرایط تفاوق بین خریدار و فروشنده را به طور خودکار و بدون دخالت نیروی انسانی می نویسد ، این قرار داد پس از بسته شدن قفل شده و در فضای بلاک چین منتشر می شود . این قرار دادها توسط برنامه کنترل شده و قابلیت برگشت ندارند.
قراردادهای هوشمند اجازه می دهد معاملات و توافق نامه های قابل اعتماد در میان احزاب مختلف ، ناشناس و بدون نیاز به مرجع مرکزی ، سیستم حقوقی یا سازوکار اجرایی خارجی انجام شود.
در حالی که فناوری بلاکچین در درجه اول به عنوان پایه و اساس بیت کوین تصور می شود ، اما فراتر از حمایت از ارز مجازی پیشرفت کرده است.
قراردادهای هوشمند چگونه کار می کنند
قراردادهای هوشمند برای اولین بار در سال 1994 توسط نیک زابو ، دانشمند رایانه ای آمریکایی که 10 سال قبل از اختراع بیت کوین یک ارز مجازی به نام “بیت گلد” اختراع کرد ، ارائه شد. در حقیقت ، شایعه شده نیک زابو همان Satoshi Nakamoto واقعی ، مخترع ناشناس بیت کوین است ، که وی خود آن را انکار کرده است.
Szabo قراردادهای هوشمند را پروتکل های معاملاتی رایانه ای تعریف کرد که شرایط قرارداد را اجرا می کنند. او می خواست عملکرد روش های معاملات الکترونیکی مانند POS (دستگاه کارتخوان) را به حوزه دیجیتال گسترش دهد.
در قراردادهای هوشمند ، کاربر از یک شخص حقوقی خرید نمی کند ، مانند یک دستگاه عابر بانک ، تمام مفاد قرار داد به صورت خودکار انجام می شود .
از ویژگی های خوب عدم دخالت شخص سوم این است که معامله کاملا مخفی ، امن و بدون مالیات و ردیابی انجام می شود .
به عنوان مثال یک قرار داد هوشمند برای وثیقه گذاری Staking که در آن کاربر در ازای خرید و نگه داشتن بخشی از یک ارز ماهانه میزانی سود دریافت میکند . شرایطی مانند میزان خرید ، زمان توافقی نگه داشتن وثیقه ، مقدار و زمان پرداخت سود و اطلاعات شخصی کاربر توسط اتوماسیون ذخیره شده و در شبکه ی بلاک چین پخش می شود . دریافت اطلاعات و انجام روند قرارداد نیزتوسط خود سیستم انجام شده و درصورت نقض یکی از مفاد توسط هرکدام از طرفین ، برنامه به طور خودکار نسبت به فسخ یا اعمال جریمه روی طرفین اقدام می کند .
امروزه قرارداد های هوشمند در مبادلاتی مانند خرید یک ملک یا خودرو ، عقد قرارداد استخدام ، خرید بیمه ، دریافت خدمات و ارزهای دیجیتال درحال استفاده هستند .
متن سربرگ خود را وارد کنید
ویژگی های خوب قرارداد های هوشمند :
خودمختاری – شما هستید که توافق می کنید. برای تأیید نیازی به اعتماد به کارگزار ، وکیل یا سایر واسطه ها نیست. اتفاقاً ، این امر خطر دستکاری توسط شخص ثالث را نیز از بین می برد ، زیرا اجرای آن به طور خودکار توسط شبکه انجام می شود ، نه توسط یک یا چند نفر که احتمالاً مغرض ممکن است اشتباه کنند.
اعتماد – اسناد شما در یک دفتر مشترک رمزگذاری شده است. هیچ راهی وجود ندارد که کسی بگوید آن را از دست داده است.
پشتیبان گیری – تصور کنید اگر بانک شما حساب پس انداز شما را از دست داده است. در بلاکچین ، هر کاربر ذخیره کننده اطلاعات شماست . اسناد شما چندین بار کپی می شوند.
ایمنی – رمزنگاری ، رمزگذاری وب سایت ها ، اسناد شما را ایمن نگه می دارد. هک نیست در حقیقت ، یک هکر غیرعادی هوشمند برای شکستن کد و نفوذ به آن نیاز دارد.
سرعت – به طور معمول مجبورید برای پردازش دستی اسناد قسمت های زیادی از وقت و کاغذ بازی را صرف کنید. قراردادهای هوشمند از کد نرم افزار برای خودکار کردن وظایف استفاده می کنند و بدین ترتیب طی ساعاتی از فرآیندهای تجاری تراشیده می شوند.
پس انداز – از آنجا که حضور یک واسطه را از بین می برند ، قراردادهای هوشمند در هزینه شما صرفه جویی می کنند. برای مثال شما مجبورید به یک دفتر اسناد رسمی پرداخت کنید تا معامله خود را شاهد باشید.
دقت – قراردادهای خودکار نه تنها سریعتر و ارزان تر هستند بلکه از خطاهایی که در نتیجه پر کردن دستی دسته های فرم ایجاد می شود نیز جلوگیری می کنند.
البته قرار داد های هوشمند بدون نقص نیستند ، پیدا شدن باگ در کد ، عدم تمرکز دولت و نهادهای قانونی و عدم امکان دریافت مالیات از مشکلات قانونی قراردادهای هوشمند هستند .
در نهایت با حجم زیادی از برنامه نویسان و توسعه دهندگان ، به همراه قدرت شبکه ی بلاک چین که همه روزه رو به رشد است ، در آینده پیش بینی می شود بخش عمده ای از تمام قرار دادهای مالی در دنیا به صورت هوشمند انجام شود .
مترجم : امیرحسین رستگار
