از کیف پول ارز دیجیتال برای تعامل با شبکه بلاکچین استفاده میشود ابن ولت ها سه نوع هستند سخت افزاری، نرم افزاری و کاغذی. براساس نحوه عملکردشان میتوان هر یک از آنها را به دو نوع تقسیم کرد، کیف پول سرد ارز دیجیتال که اصطلاحاً برای کیف پول های آفلاین و کیف پول گرم که اصطلاحاً برای اشاره به کیف پولهای آنلاین به کار میرود. کیف پول های نرم افزاری ارز دیجیتال کاربری راحت تر و قابلیت دسترسی بیشتری دارند.
در مقابل کیف پول های سخت افزاری امن تر هستند. کیف پول های کاغذی یک کلید واژه طولانی هستند که روی یک برگ کاغذ پرینت میشوند و امروزه غیر قابل اطمینان و منسوخ شده محسوب میشوند. در واقع کیف پول های رمزنگاری شده هیچ ارزی را در خود ذخیره نمیکنند و به عنوان ابزاری برای تعامل با بلاکچین عمل میکنند. مثل تولید اطلاعات لازم برای دریافت و ارسال پول از طریق تراکنش های بلاکچین.
این اطلاعات شامل دو کلید خصوصی و عمومی است. بر اساس این کلید ها یک کد شناسایی حرفی-عددی به نام “آدرس” تولید میشود که در واقع این آدرس مقصدی را روی بلاکچین مشخص میکند که میتوان کوین ها را به آن فرستاد. آدرس را برای دریافت وجوه میتوان به اشتراک گذاشت اما کلید های خصوصی را هرگز نباید افشا کرد. از کلید خصوصی جهت دسترسی به ارزهای دیجیتال بر روی هر کیف پولی میتوان استفاده کرد. تا زمانی که کلید خصوصی را میدانیم وجوه و دارایی های دیجیتال از طریق هر دستگاهی قابل دسترسی هستند. همچنین کوین ها فقط از یک آدرس به آدرس دیگر منتقل میشوند و هرگز از بلاکچین خارج نمیشوند.
دسته بندی کیف پول های ارز دیجیتال
یک کیف پول ترکیبی از یک آدرس عمومی و یک کلید خصوصی است. کف پول ها را میتوان بر اساس شیوه و محل ذخیره به انواع زیر دسته بندی کرد:
کیف پول های سرد و گرم
در مورد سرد یا گرم بودن یک کیف پول در واقع متصل بودن آن به اینترنت تعیین کننده است. کیف پول های گرم به اینترنت متصل هستند به همین دلیل نا امن تر و بیشتر در معرض خطر هستند اما در عین حال کاربر پسند تر نیز هستند. در مقابل کیف پول های سرد آفلاین نگه داشته میشوند و به اتصال به اینترنت نیاز ندارند پس امنیت بیشتر و خطر کمتری دارند. در مقایسه با گاو صندوق های متداول یا گاو صندوق های بانک در این کیف پول های قابل حمل مبالغ بیشتری را میتوان ذخیره کرد. کیف پول های گرم بیشتر برای تراکنش های روزانه و سرد جهت هولد کردن ارزها و دارایی های دیجیتال برای طولانی مدت به کار میروند.
کیف پول های گرم را میتوان به راحتی راه اندازی کرد و به سرمایه خود دسترسی پیدا کرد. تریدر ها (معاملهگران) از این کیف پول ها به راحتی استفاده میکنند. کیف پول های سرد در مقابل هک شدن مقاوم تر هستند به همین دلیل این کیف پول ها برای کسانی که دارایی های رمزنگاری شده هولد میکنند (به اصطلاح هودلرها یا هولدر ها!) مناسب تر است. برای محافظت از دارایی میتوان تنها بخشی از موجودی که در کیف پول سرد قرار دارد را برای معامله کردن در کیف پول گرم نگهداشت.
کیف پول های سخت افزاری
کیف پول های سخت افزاری دستگاه هایی هستند که هر کدام آدرس عمومی و کلید خصوصی دارند و ظاهرشان شبیه به یک USB با صفحه نمایش OLED کوچک و چند دکمه در کناره های آن است. این دستگاه ها بدون باتری هستند و میتوان آنها را به کامپیوتر متصل کرده و از طریق نرمافزار های دسکتاپ مخصوص به آن دسترسی پیدا کرد. قیمت این دستگاه ها بین 70 تا 150 دلار می باشد اما ارزش خریدن دارند. در رابطه با این کیف پول ها دیدگاه های مختلفی وجود دارد. نسبت به کیف پول های گرم امن تر و نسبت به کیف پول های کاغذی کاربر پسندتر هستند ولی در مقایسه با کیف پول هایی که روی دسکتاپ یا تحت وب کار میکنند کاربر پسند نیستند.
این کیف پولها در اشکال مختلف وجود دارند که میزان کنترل خوبی بر دارایی را در اختیار کاربر قرار میدهند. اگرچه برای افراد مبتدی استفاده از این کیف پول ها وقتی میزان سرمایه هنگفت باشد، سخت است. محبوبترین کیف پول های سخت افزاری Ledger Nano S و Trezor هستند.
کیف پول های کاغذی ارز دیجیتال
این نوع کیف پول یک QR کد پرینت شده فیزیکی است. بعضی کیف پول ها اجازه میدهند برای تولید آدرس های جدید آفلاین، کد را دانلود کنید. با اینکه مستعد هک شدن نیستند اما تعداد نقایصشان آنها را آسیب پذیر کرده است. یکی از نقایص اساسی این است که نمیتوان به وسیله آن وجوه جزئی را ارسال کرد بنابراین نمیتوان دوبار از آن استفاده کرد. کیف پول های کاغذی تا قبل از ورود کیف پول های سخت افزاری به عنوان محل ذخیره سرد پرطرفدار بوده اند. روی هم رفته اگر اقدامات امنیتی به صورت سختگیرانه و دقیق رعایت شوند میتوان از کیف پول های کاغذی استفاده کرد.
کیف پول های دسکتاپ ارز دیجیتال
مجموعه ای از نرمافزار های قابل نصب بر روی سیستم عامل ها هستند که روز به روز اهمیت بیشتری پیدا میکنند. چون سیستم های متصل به اینترنت در مقابل مسائل اساسی امنیتی آسیب پذیر هستند، در کنار این نوع کیف پول های نرم افزاری روی سیستم به آنتیویروس نیاز داریم. به جای نگهداری دارایی های دیجیتال در صرافی، برای بیتکوین باید از کیف پول های دسکتاپ استفاده کرد. این کیف پول ها سومین شیوه امن برای ذخیره ارزهای دیجیتال محسوب میشوند و اگر سیستم از بدافزار پاک باشد بهترین روش برای ذخیره سرد (آفلاین) ارزها روی سیستم به حساب میآیند.
از مزایای کیف پول های دسکتاپ میتوان به راحتی استفاده، رعایت حریم خصوصی، ناشناس بودن و عدم دخالت طرف سوم در امور اشاره کرد. در این روش لازم است به صورت منظم از کامپیوتر نسخه پشتیبان (BackUp) گرفته شود. از کیف پول های دسکتاپ پرطرفدار میتوان به Exodus،Bitcoin core،Electrum و غیره اشاره کرد.
کیف پول موبایلی ارز دیجیتال
کیف پول های موبایلی درست شبیه به کیف پول های دسکتاپ هستند با این تفاوت که برای گوشی های هوشمند ساخته شده اند، چون از QR کد ها برای انجام تراکنشها استفاده میکنند به سادگی قابل استفاده و مناسب هسنند، این کیف پول ها برای استفاده روزانه مناسب بوده اما در مقابل آلوده شدن با Malware ها آسیب پذیرند کیف پول های موبایل را باید حتماً رمزگذاری کرد. این کیف ها بسیار پرکاربرد هستند و میتوان همه جا از آنها استفاده کرد اما در مقابل ویروس ها آسیب پذیرند. بعضی از این کیف پول ها عبارتند از Coinomi و Mycelium.
کیف پول های تحت وب ارز دیجیتال
همان طور که از نام آن پیداست این نوع کیف پول ها از طریق مرورگرهای اینترنت قابل دسترس هستند. کلید های خصوصی در بعضی کیف پول های تحت وب نگهداری میشوند که به همین دلیل نسبت به حملات DDOS آسیب پذیرند. این کیف پول ها در دو نوع میزبانی شده یا نشده وجود دارند نوع Non-hosted یا میزبانی نشده این کیف پول ها، چون دارایی ها در آن همیشه تحت کنترل کاربر است مناسب تر میباشند. اما از لحاظ امنیت این نوع کیف پول نا امنترین نوع کیف پول بوده پس فقط برای سرمایه گذاری های کوچک و تراکنشهای فوری مناسب میباشد. از این گروه برای مثال میتوان به MetaMask و Coinbase اشاره کرد.
نویسنده: امیرحسین رستگار